Οι ψυχές εδώ και καιρό αποτελούσαν απλά αστέρες των ταινιών, τώρα όμως αρχίζουν να αποτελούν μια πραγματικότητα για ορισμένους, γράφει η Catherine Keenan.
Ο John Pepper το 1862 ήταν ο πρώτος που κατάφερε να τρομάξει τα πλήθη δείχνοντας τους έναν άνθρωπο να στέκεται λίγο πιο δίπλα του. Αυτή η περίφημη ψευδαίσθηση ονομάστηκε το φάντασμα του Pepper, και η δημοτικότητα του ελαττώθηκε σημαντικά όταν το κοινό διαπίστωσε ότι αυτό δεν ήταν υπερφυσικό φαινόμενο, αλλά δημιουργήθηκε με τη βοήθεια ενός γυαλιού.
Μέχρι σήμερα τα φαντάσματα υπάρχουν. Η Καθολική Εκκλησία ετοιμάζεται να εξορκίσει κάποιον από το παλιό σπίτι του Handel στο Λονδίνο. Σήμερα πολλές ταινίες και βιβλία με φαντάσματα έχουν πολύ μεγάλη δημοτικότητα(π.χ. η "έκτη αίσθηση") ενώ υπάρχουν πάνω από 650.000 ιστοσελίδες που ασχολούνται με το θέμα.
Λόγω της επιθυμίας να εξηγηθεί αυτή η δημοτικότητα, τα φαντάσματα έχουν αρχίσει να αποτελούν θέμα συζήτησης και στις ακαδημίες, ενώ πολλοί ιστορικοί γράφουν για διάφορες μορφές υπερφυσικών πιστεύω, οπότε το θέμα διαδίδεται όλο και περισσότερο. Όλες αυτές οι απόψεις για τα φαντάσματα συζητήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στο μονοήμερο συνέδριο της MCA "Τεχνολογίες της Μαγείας: Φαντάσματα και τα Μηχανήματα τους", όπου παρευρέθηκαν περίπου 100 μαθητές, καλλιτέχνες και καθηγητές
"Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα φαντάσματα στην παραδοσιακή τους μορφή - εκείνα δηλαδή τα περίεργα όντα που βγαίνουν και σε τρομάζουν- εξακολουθούν να υπάρχουν στο δικό μας κόσμο", είπε ο Edward Scheer, καθηγητής του Πανεπιστημίου του NSW.
Ο John Potts καθηγητής του Πανεπιστημίου του Macquarie και συν-διοργανωτής του συνεδρίου, έδειξε ότι με μια μικρή περιήγηση στις σχετικές ιστοσελίδες του Internet μπορούμε να δούμε ότι οι απόψεις για τα φαντάσματα έχουν ανανεωθεί - υπάρχουν για παράδειγμα πολλές αναφορές για ηλεκτρομαγνητισμό και ουράνια σώματα. Συχνά εμφανίζονται σαν θολούρα σε φωτογραφίες, κάποιες φορές παρόμοια με τον Casper, το φιλικό φάντασμα.
Παρά την εξέλιξη της επιστήμης, κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του ιστορίες με φαντάσματα που υπάρχουν για πολλά χρόνια και παραμένουν. Ο Ψυχολόγος Nicholas Humphrey διαφώνησε σχετικά με την αναζήτηση της ψυχής κι αυτό γιατί η επιστήμη δεν μπορεί να το εξηγήσει αφού δεν πιστεύει στο υπερφυσικό ή το αθάνατο. Όσο η επιστήμη αφαιρεί το μυστήριο, τόσο οι άνθρωποι ενισχύουν το μυστήριο με την πίστη στο μη-λογικό. Μια τελευταία δημοσκόπηση στις ΗΠΑ έδειξε ότι το 30% πιστεύει στα φαντάσματα.
Όπως κάθε χώρα έτσι και η Αυστραλία έχει τις δικές τις ιστορίες με φαντάσματα, με πιο γνωστή αυτή με το φάντασμα του Fisher. Η ιστορία λέει πως ο Fred Fisher επέστρεψε από τους νεκρούς έτσι ώστε να βοηθήσει να κατηγορηθεί ο σωστός άνθρωπος για το φόνο του. Αφού πραγματοποιήθηκε αυτό, το φάντασμα εξαφανίστηκε για πάντα. "Αυτά τα φαντάσματα δείχνουν στο πλήθος ότι η δικαιοσύνη δεν εφαρμόζεται πάντα τέλεια", λέει ο Potts.
Από τον 17ο αιώνα, που η Rene Descartes, είπε ότι η συνείδηση ήταν το φάντασμα της μηχανής που λέγεται σώμα, τα φαντάσματα και η τεχνολογία απέκτησαν μια αμφιλεγόμενη σχέση. Όταν ο Thomas Edison δημιούργησε τον cylinder recorder, δεν ήθελε να τον χρησιμοποιήσει για τη μουσική. Πίστευε ότι θα χρησιμοποιηθεί για να διατηρηθούν οι φωνές και οι σκέψεις των προγόνων μετά το θάνατο τους - θα ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας μ' αυτούς. Όταν εξελίχθηκαν η φωτογραφία και το σινεμά, αναπτύχθηκαν πολύ γρήγορα από τους πνευματιστές, οι οποίοι ήθελαν να αποδείξουν την ύπαρξη των φαντασμάτων με το να πιάσουν σε φιλμ το "εκτόπλασμα", από το οποίο και αποτελούνται.
Ο Simon During, καθηγητής Αγγλικών και πολιτιστικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, κάνει μια έρευνα για τους μάγους και τους φυσικούς, κατά το 19ο αιώνα, οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι που ανέπτυξαν νέες μορφές τεχνολογίας. Κάποιοι μάγοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους πνευματιστές, ενώ άλλοι καθαρά κοσμικούς, αλλά και οι δύο συχνά έδιναν παράσταση σε μεγάλο κοινό, κάνοντας κόλπα και πετώντας χωρίς φαινομενική υποστήριξη. Οι θεατές αναρωτιόταν αν ήταν ξύπνιοι ή κοιμόταν.
Ο Walter Bishop ήταν ο μεγαλύτερος μάγος του κόσμου τη δεκαετία του 1880. Ήταν αντι-πνευματιστής και του άρεσε να αποκαλύπτει τα κόλπα των πνευματιστών. Επίσης όμως ήταν πολύ νευρικός άνθρωπος, ήταν εθισμένος στην κοκαΐνη και ήταν γυναικάς. Κάποιοι λένε ότι ως ένα σημείο αποτέλεσε το πρότυπο για τη δημιουργία του Sherlock Holmes από τον Conan Doyle.
Ένα από τα πιο διάσημα κόλπα του Bishop ήταν να ζητήσει από κάποιον να κρύψει μια καρφίτσα κάπου μέσα στο θέατρο. Στη συνέχεια με δεμένα μάτια κατάφερνε να οδηγήσει αυτόν στο ακριβές σημείο που ήταν η καρφίτσα. Θεωρητικά στηρίζονταν στις δυνάμεις του μυαλού του. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να εξηγηθεί αυτό το κόλπο του Bishop είναι μέσω της τηλεπάθειας.